Kendimizi Neden Sürekli Suçlu Hissederiz?

Suçluluk yerinde ve dozunda hissedildiğinde normal ve aslında işlevsel bir duygudur. Evrimsel psikolojiye göre bu duygu, beynin bireylerin bulunduğu topluluktan dışlanmasına neden olacak davranışlara sapmamasını sağlamasının bir yoluydu. Günümüzde bu güçlü duygu, insanların hatalarını fark etmesi, bu hataları telafi etmesi ve bunlardan ders alarak gelecekte daha iyi kararlar alması için motive edici olabilmektedir. Doğru bağlamda suçluluk yapıcıdır ve insanların etik kurallar ve çevresindekilerin ihtiyaçları ile uyumlu bir şekilde hareket etmesine olanak tanır.

Ancak suçluluk duygusu sürekli ve yoğunsa veya kişi yanlış bir şey yaptığından emin olmadığı durumlarda bile kendisini suçlu hissediyorsa, bu suçluluk kompleksi olarak ifade edilen bir durumun işareti olabilir. Aşırı veya mantıksız suçluluk duygusu bireyler için oldukça yıkıcıdır ve kişinin hayata genel bakış açısı ve dolayısıyla yaşamını birçok açıdan olumsuz etkileyebilir. Bu durumun ne olduğunu ve nelerden dolayı ortaya çıkmış olabileceğini anlamak, sorunlu düşünce kalıplarını belirlemek ve bireylerin yaşam kalitesini iyileştirecek çözümler aramak açısından oldukça önemlidir.

Suçluluk genellikle bir eyleme veya eylemsizliğe verilen bir tepkidir, ancak suçluluk kompleksi olan bir kişinin dahil olmadığı olaylar nedeniyle bile kendisini suçlu hissetmesi mümkündür. Suçluluk kompleksi, belirli olaylarla bağlantılı olmayan yoğun ve sık bir suçluluk hissine neden olabilir. Bu komplekse sahip bir kişi bir veya daha fazla türde suçluluk yaşayabilir. Bunlardan bir tanesi düşüncelerden dolayı hissedilen suçluluktur. Kişinin suçluluk kompleksi varsa, eyleme geçme niyeti olmasa bile uygunsuz düşünceleri nedeniyle suçluluk hissedebilir. Düşüncelerinin onları kötü bir insan yapacağından veya başkalarının kendilerinin ne düşündüğünü keşfedeceğinden endişe duyabilirler. Bir diğer türü, olumsuz bir sonuca yol açan bir şeye karşı hissedilen normal bir suçluluk hissidir. Bu his bazı insanları olumlu değişiklikler yapmaya motive ederken, suçluluk kompleksi olan kişiler suçluluk duygusundan kurtulmakta ve günlük hayatlarına devam etmekte zorluk çekebilirler. Ayrıca bu bireyler bazen kontrolleri dışında olan olaylardan dolayı da suçluluk hissedebilmektedir. Örneğin, tahmin etmelerinin hiçbir yolu olmayan bir şeyi önlemek için harekete geçmediklerinden dolayı kendilerini suçlu hissedebilirler. Kontrolleri dışında gerçekleşen bu olayı değiştirmek için yapabilecekleri hiçbir şey olmadığını kabul etmekte zorlanırlar ve bunun sonucunda utanç ve pişmanlık hisleriyle de mücadele ederler.

Suçluluk kompleksine işaret edebilecek semptomlardan bir kaçı: yoğun ve sık kaygı, uyku problemleri, sürekli ağlama, devamlı geçmiş ve eski hatalarla ilgili düşünme, başkalarının kötü ruh hallerinin de sorumluluğunu alma, her zaman işleri daha iyi yapıp yapamayacağını tartmak, mide rahatsızlığı, güçlü pişmanlık duyguları, herhangi bir şey iyi gitmiyorsa bunun mutlaka kişinin söylediği veya yaptığı bir şeyden kaynaklandığına inanma, sürekli özür dileme, zayıf kişisel sınırlar ve basit seçimlerde dahi “yanlış” karar verme korkusu olabilir. Aynı zamanda bu hisler zamanla kaygı, depresyon, stres ve benlik saygısı ile ilgili sorunların artmasına da neden olabilmektedir.

Suçluluk kompleksinin nedenini bulmak, nasıl yönetileceği ve üstesinden gelineceğini anlamak için önemli bir adımdır. Pek çok psikolojik durumda olduğu gibi, suçluluk kompleksinin gelişimi

de tek bir olaya indirgenemez. Bilişsel terapi, suçluluğun bir dizi olumsuz temel inançtan kaynaklandığını savunur. Bu inançlar bizi yanlış bir şekilde her şeyi “insanların acı çekmesine sebep oluyorum” merceğinden görmemize yol açar. Genellikle bu durum kişisel, karmaşık ve birbirine bağlı birçok faktörün tetiklemesi sonucu ortaya çıkar. Bununla birlikte, çocukluk deneyimleri, bireylerin yetişkinlikte suçluluğu nasıl gördüklerini ve yönettiklerini etkilemede önemli bir rol oynar. Örneğin, her zaman olayların kendi hatası olduğunu söyleyen bir ebeveyn ile büyüyen bir birey suçlu olmanın başkalarının dikkatini çekmenin yolu olduğunu öğrenmiş olabilir. Ya da ebeveyn veya toplumsal beklentilerin başarısızlığa çok az veya hiç yer bırakmaması, yaptıkları herhangi bir hatayla ilgili suçluluk kompleksinin gelişmesine yol açabilir. Bu standartlar doğrudan bir ebeveyn ya da kültürel normlar tarafından dayatılmış olabilir veya ailedeki diğer bireylerle ve çevreyle sürekli bir karşılaştırmanın sonucu olabilir. Çocukluk travması veya istismarı da suçluluk kompleksine neden olabilmektedir. Bazen bir çocuğun zihninin travmayı işleyebilmesinin tek yolu, buna bir şekilde kendisinin sebep olduğuna inanmaktır. Bu da çocuğun büyüyüp sürekli suçluluk hisseden bir yetişkine dönüşmesine neden olabilir.

Suçluluk kompleksinin tek olası kaynağı çocukluk değildir. Partnerinin kendisine karşı sert davrandığı, her zaman mükemmeliyetçi olduğu veya kendi hatası olmayan şeyler için bile sürekli olarak onu suçladığı bir ilişki içinde olan biri de bu eğilimleri geliştirebilir. Ayrıca kişiler, yetiştirildikleri kültürel normlara aykırı davranışlarda bulundukları bir hayat yaşıyorsa, artık bu normlara inanmasa veya desteklemese bile suçluluk duygusu yaşayabilirler. Suçluluk dini öğretilerin ve geleneklerin bir ürünü de olabilir. Örneğin bir insan, içinde yetiştiği dinin gerekliliklerini yerine getirmediğinde kendini suçlu hissedebilir.

Suçluluk duygusu ayrıca obsesif kompulsif bozukluk, anksiyete ve anksiyete bozuklukları, kendine zarar verme, uyku bozuklukları, yakınlaşma korkusu ve problemli ilişkiler ve depresyon da dahil olmak üzere birçok psikolojik rahatsızlıkla bağlantılı olabilmektedir. Örneğin, araştırmalar, çocuklukta suçluluk duygusu yaşayan bireylerin beyninin benlik algısıyla ilgili bölgesinde daha düşük bir hacim olduğunu bulmuştur. Bu, depresyonun ana tetikleyicilerinden biri olan düşük benlik saygısıyla doğrudan bağlantılı bir bölümdür. Bir diğer örnek ise, anksiyete bozukluğu olan kişilerin sürekli bir suçluluk duygusuna yol açabilecek olan geçmiş davranışlarını yeniden değerlendirme eğilimidir.

Bu kompleks yukarıda açıklanan sebeplerle birlikte başka birçok nedenden dolayı ortaya çıkabilir. Bu muhtemel nedenler üzerinde düşünmek iyileşme sürecinde yararlı bir adım olabilmektedir. Her bileşeni saptamak mümkün olmasa da katkıda bulunmuş olabilecek unsurları belirlemek, bireyin içselleştirdiği yanlış mesajların gerçekte ne olduğunu görmesine ve dolayısıyla onları doğru olanlar ile değiştirmesine katkıda bulunabilir. Kişilerin eğer imkan dahiline ise bir ruh sağlığı uzmanıyla konuşması oldukça önemlidir. İhmal edildiği takdirde aşırı suçluluk duygusu, kalıcı fiziksel rahatsızlıkların yanı sıra günlük yaşamı zorlaştıran psikolojik rahatsızlıklara da neden olabilmektedir. Terapi, bireylerin duyguları ve tutumları da dahil olmak üzere kendilerini daha iyi anlamalarını sağlar. Bu sayede suçluluk duygusuna yol açabilecek bir şey olduğunda, kişi o anda bununla başa çıkmak için daha donanımlı olabilir ve suçluluğun gelişmesine katkıda bulunan bilişsel çarpıtmalardan kaçınabilir. Kişinin öz farkındalığını geliştirmesi, kendisine en az başkalarına olduğu kadar merhametli yaklaşması ve gerektiğinde çevresinden yardım alması, iyileşme süreci için oldukça önemlidir.